یک اتفاق

 

آسمان صاف و پر ستاره بود. هیچ برگی حرکت نمیکرد. انگار باد هم به مرخصی رفته بود. همه جا آرام بود و در سکوت!

سنجاقک خستگی روزافزایش را با نی های کنار برکه تقسیم میکرد. بچه ماهی ها در ته برکه آرام و بی سر و صدا مانده بودند.

غوک ها نیلوفرهای آبی را نوازش میکردند.

صدای جیرجیرکهای تابستانی در لابلای علفزار به گوش میرسید.

مهتاب خودش را در داخل آب به تماشا نشسته بود.

کرم های ابریشم در انتظار پروانه شدن، با خداوند راز و نیاز میکردند.

کمی آنطرفتر کرم های شب تاب، دور برکه به طواف مشغول بودند.

لاک پشت ها سرهایشان را در لاک فرو برده بودند، نسیم، موج های کوتاهی را روی آب ایجاد میکرد، و اردک ها و قوی های سپید، سرهایشان را در گریبان فرو برده بودند.

اما ناگاه انعکاس صدایی، آرامش برکه و ساکنانش را برهم زد!

تکه سنگی پرتاب شد. داخل برکه افتاد. همه چیز دگرگون شد.

یک حادثه، همه آرامش را به دوران دچار کرد؛ و البته برای بعضی ها امید زندگی بود. سنجاقک پرواز کرد، بچه ماهی ها به تکاپو افتادند، غوک ها، نیلوفرهای آبی را رها شده دیدند و به درون آب افتادند...

جیرجیرک ها ساکت شدند، آب موّاج شد و ماه چهره خودش را رنجور و مشوش دید و...

نسیم، دیگر نتوانست سطح آرام آب را مواج کند، چرا که این بار نیرویی عظیم تر در کار بود.

اردک ها و قوی های سپید، سر از گریبان بیرون آوردند و آنها نیز هوشیار شده و به ناگاه پرواز کردند را از سر گرفتند.

اما تکه سنگ که آرامش همگان را بر هم زد، به ناگاه خودش به آرامش رسید، دستی که او را به داخل برکه پرتاب کرده بود نیز به آرامش رسید.

چرا که آن دست، آرامش را در پرتاب کردن سنگی و خالی شدن تمامی عقده هایش می دید...