چاره هجران

 

بی مهر رخت روز مرا نور نمادست

وز عمر مرا جز شب دیچور نماندست

صبر است مرا چاره‌ی هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم

دور از رخ تو چشم مرا نور نمادست

می‌رفت خیال تو ز چشم من و می‌گفت

هیهات از این گوشه که معمور نماندست

وصل تو اجل را ز سرم دور همی داشت

از دولت هجر تو کنون دور نماندست

نزدیک شد آن دم که رقیب تو بگوید

دور از درت آن خسته‌ی مهجور نماندست

من بعد چه سود ار قدمی رنجه کند دوست

کز جان رمقی در تن رنجور نماندست

در هجر تو گر چشم مرا آب نماند

گو خون جگر ریز که معذور نماندست

حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده

ماتم زده را در ادعیه‌ی سور نماندست.