جام جهان نما

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

جانا به حاجتی که ترا هست با خدای

کاخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

ای پادشاه حُسن خدا را بسوختیم

آخر سؤال کن که گدا را چه حاجت است

ارباب حاجتیم و زبان را سؤال نیست

در حضرت کریم تمنّا چه حاجت است

محتاج قصّه نیست گرت قصد خون ماست

چون رخت از آن تست به یغما چه حاجت است

جام جهان نماست ضمیر منیر دوست

اظهار احتیاج خود آنجا چه حاجت است

آن شد که بار منّت ملّاح بر دمی

گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار

می‌داندت وظیفه تقاضا چه حاجت است

ای مدّعی برو که مرا با تو کار نیست

اَحباب حاضرند به اَعداد چه حاجت است

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدّعی نزاع و مُحاکا چه حاجت است.