سرزمین باران

ساقیا   آمدن   عید   مبارک     بادت             وآن مواعید که کردی  مرواد  از  یادت

در شگفتم که در این مدت ایام فراق برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت

حافظ شاعری بزرگ و نامدار در ادب کهنسال فارسی است؛ بزرگمردی که خود همه‌ی دانسته‌ها و ذوق و قریحه‌ی خدادادی‌اش را از قرآن می‌داند:

صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ        هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم

مقبره‌ی زیبایش در شهر شیراز، زیارتگاه شیفتگان و دوستداران شعر و ادب است و خانه‌ی دل عارفان و عاشقان.

برای اولین بار 65 سال بعد از مرگ حافظ در سال 856قمری آرامگاهی بر روی قبرش ساخته شد و در قرن‌های بعد، این آرامگاه به خاطر ساختمانهای جدید تغییر شکل گرفت؛ تا سرانجام طراحی آرامگاه تازه‌‌ای که بر مزار او ساختند، در سال 1314شمسی، به شکل امروزی آن، انجام گرفت و در سال 1316 به اتمام رسید. اسم این مجموعه حافظیه است.

حافظیه در دو محوطه، شامل باغ در جنوب و تالار و آرامگاه در شمال آن تبدیل شد. این ساختمان با الهام از معماری اصیل ایرانی_اسلامی و با تکیه بر ذوق و هنر استادکاران و هنرمندان کشورمان ساخته شده‌است.

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح       ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت.